Sinoć je u “Maksinom pozorištu” u muzejskom depandansu Despića kuća premijerno izveden poetski performabs “Duh Sidranov, eno, lebdi nad Miljackom”. Na Sidranovu peziju, kroz audio i video zapise, u zreloj glumačkoj interpretaciji  sugestivne Mone Muratović pretočene u muzičkoj ekvivalenciji Raise Šehu na harmonici, publika je doživjela Sidrana kroz njegovu riječ i stih, u skali od Tanatosa do Erosa. Lirski naboj pjesništva onoga koji je savršeno skrojio “Planetu Sarajevo” svoju je punu izražajnost dobio  u pretakanjima kroz sve vidiljive ljubavi koju jedan zanesenjak  može da ima: od ljubavi prema djevojci koja čeka “Kosca Smrtonosca”, do ljubavi onog koji pati za onom koja mu je prvi dječački san, i posvemošnjoj i neraskidivoj zloslutnoj  i uzvišenoj bezinteresnoj ljubavi prema gradu u kojem nestaju oni koji su mislili da su preživjeli rat.

Od “Sarajevske zbirke” do “Sarajevskog tabuta” nizali su se poetski valeri u intimi Despića kuće, i u svakom ćošku Maksinog pozorišta, disao je sam Sidran. Disao je pjesnik koji pjeva svome gradu.

Režiju potpisuje Zoran Lešić. Koautorica je Miranda Sidran. Dramaturg je Mirjana Blažević-Lešić. Producenti ovog projekta  su Fondacija Sidran i Muzej Sarajeva.

U ime Fondacije i Muzeja: Miranda Sidran i Indira Kučuk-Sorguč.

Poetski performans će se odigrati još dva puta, večeras i sutra, 2. i 3.10. u 19 sati u Despića kući.